Мақолаҳо

ЭҲЁИ МИЛЛАТ – САНҶИШИ ҚУДРАТМАНДӢ ВА ТАВОНИИ МИЛЛАТ АСТ

Ин рисолаи басо муҳимми илмӣ, ки муҳаррики баҳси пур аз эҳсосоти меҳанпарастӣ мебошад, қариб 25 сол дер иншо шуда аст. Агар мо дар ибтидои солҳои навадум чунин рисолаҳо ва мақолаҳои ирфони сиёсии дақиқи илмӣ медоштем, даст ба силоҳ намезадем.

Аз ҷумлаи аввали мақолаи “ЭҲЁИ МИЛЛАТ – БАҚОИ ДАВЛАТ” (С.С. Ятимов. Фейсбук. 27.08.2023) пойбанди ҷӯшу хурӯши шуур ва шавқи қироати амиқ мегардед.

ИСТИҚЛОЛИЯТ ВА МОҲИЯТИ ОН БАРОИ ХАЛҚИ ТОҶИК

Истилоҳи истиқлолият ё истиқлолияти давлатӣ ин мустақилияти сиёсӣ, соҳибихтиёрӣ, набудани тобеият ва вобастагии миллат, халқ, давлат ё кишвар мебошад.

БА ҚАДРИ ИСТИҚЛОЛИЯТ БОЯД РАСИД!

Ҳар як миллат дар таърихи худ рӯйдодҳо ва санаҳои муҳимме дорад, ки аз онҳо барои ояндаи худ дарси ибрат ба рощ монда мешавад.

ИСТИҚЛОЛИЯТИ ДАВЛАТИ ТОҶИКИСТОН: ТАҲДИДҲО ВА ХАТАРҲО

Вазъи кунунии сиёсии ҷаҳони муосир моро аз таъмини бехатарии давлатҳо нигарон мекунад.

ИСТИҚЛОЛИЯТ ВА МОҲИЯТИ ОН БАРОИ ХАЛҚИ ТОҶИК

Истилоҳи истиқлолият ё истиқлолияти давлатӣ ин мустақилияти сиёсӣ, соҳибихтиёрӣ, набудани тобеият ва вобастагии миллат, халқ, давлат ё кишвар мебошад.

100 ГУФТОРИ АСОСГУЗОРИ СУЛҲУ ВАҲДАТӢ МИЛЛӢ, ПЕШВОИ МИЛЛАТ, ПРЕЗИДЕНТИ ҶУМҲУРИИ ТОҶИКИСТОН ЭМОМАЛӢ РАҲМОН ДАР БОРАИ ИСТИҚЛОЛИЯТИ ДАВЛАТӢ

Мураттибон: У.С. Асрорзода ва Н.А. Қудратов

Сарсабзии боғу чаман аз Ваҳдат бувад…

Созишномаи умумии истиқрори сулҳ, ки муддати на чандон тӯлонии саҳифаҳои таърихи кишварамонро ташкил медиҳад, моҳиятан тақдиру тадбиру чорасози ояндаи Ватанамон маҳсуб меёбад. Мардуме, ки дар давоми чанд солаке парешону пароканда ба ҳарфи Шайх Саъдӣ “ Ҳар кас аз гӯшае фаро рафтанд,” азобу азияти чандинсоларо кашиданд.

Ватандӯстӣ ва худшиносии миллӣ – асоси Ваҳдати миллӣ

Дар замони муосири ҷаҳонишавӣ, худшиносии миллӣ ва ифтихори ватандӯстӣ яке аз рукнҳои муҳими фаъолияти ҷомеаи мутамаддин ва таълиму тарбияи насли наврас маҳсуб меёбад.

27 июн – Рӯзи Ваҳдати миллӣ

Имрӯзҳо, мо дар арафаи ҷашнгирии– Рӯзи Ваҳдати миллӣ, ҷашни мубораки миллиамон қарор дорем, ки ҳамасола бо шукӯҳу шаҳомати хос дар тамоми ҳудуди мамлакат ботантана ҷашн гирифта мешавад.

Ваҳдати миллӣ – асоси пешрафти ҷомеа

Баъди аз ҳам пошхӯрии Иттиҳоди Шӯравӣ ҷумҳурии мо низ дар қатори дигар ҷумҳуриҳои Шӯравӣ Истиқлолияти давлатии худро ба даст овард. Вале, мутаассифона, мо – тоҷикон, ки дар як давраи хеле ҳассоси таърихӣ қарор доштем, дар аввал натавонистем, ки неъмати бузурги Истиқлолро ба манфиати халқу давлати худ бо самар истифода барем.

Худшиносии миллӣ ва ифтихори Ватандӯстӣ

Худшиносии миллӣ ва ифтихори ватандӯстӣ ду рукни муҳимми соҳаи таълим ва тарбия дар замони истиқлолият маҳсуб мегардад. Ифтихор ва худшиносии миллӣ бунёду бунлоди кишвари яккаву ягонаи мо, пойдории миллат ва омили рушду сарсабзии он аст. Миллате, ки худро намешиносад, ифтихору ғурури миллӣ надорад, зуд парешон ва пароканда гардад.

Худшиносии миллӣ ва ифтихори Ватандӯстӣ

Худшиносии миллӣ ва ифтихори ватандӯстӣ ду рукни муҳимми соҳаи таълим ва тарбия дар замони истиқлолият маҳсуб мегардад. Ифтихор ва худшиносии миллӣ бунёду бунлоди кишвари яккаву ягонаи мо, пойдории миллат ва омили рушду сарсабзии он аст.

Сарсабзии боғу чаман аз Ваҳдат бувад

Созишномаи умумии истиқрори сулҳ, ки муддати на чандон тӯлонии саҳифаҳои таърихи кишварамонро ташкил медиҳад, моҳиятан тақдиру тадбиру чорасози ояндаи Ватанамон маҳсуб меёбад. Мардуме, ки дар давоми чанд солаке парешону пароканда ба ҳарфи Шайх Саъдӣ “ Ҳар кас аз гӯшае фаро рафтанд,” азобу азияти чандинсоларо кашиданд.

Ваҳдати миллӣ – асоси пешрафти ҷомеа

Баъди аз ҳам пошхӯрии Иттиҳоди Шӯравӣ ҷумҳурии мо низ дар қатори дигар ҷумҳуриҳои Шӯравӣ Истиқлолияти давлатии худро ба даст овард. Вале, мутаассифона, мо – тоҷикон, ки дар як давраи хеле ҳассоси таърихӣ қарор доштем, дар аввал натавонистем, ки неъмати бузурги Истиқлолро ба манфиати халқу давлати худ бо самар истифода барем.

Об – сарчашмаи ҳаёт дар сайёра

Бале, об манбаи ҳаёт ва бе он ягон мавҷудоти зинда вуҷуд дошта наметавонад. Об захираи бузургест, ки воқеияти он ҷаҳону зиндагиро таровату зебоӣ ва сарсабзиву озодагӣ мебахшад. Зеро ҳастии гулу гиёҳ, ҳайвоноту наботот, растаниву инсоният, хосса зиндагии осоиштаву ободӣ ва озодагиву пурбаракатӣ ҳама ба об вобастагии бузург дорад.

Ваҳдати миллӣ – бақои миллат

Ваҳдат барои ҳар як халқу миллат арзандатарин неъмат ва бузургтарин сармоя ба ҳисоб меравад. Ин падидаи писандида танҳо ба халқу миллате сазовор мешавад, ки дорои ҳуввияти баланди миллӣ, худшиносию худогоҳӣ ва хештандӯстӣ буда, якдиливу ягонагӣ ва сарҷамъиро дар замири худ мепарваранд.

Ваҳдат бунёдгари сулҳу салоҳ, пайвандгари роҳу қалбҳо ва арзишмандтарин дури камёб

“Шукрона аз чунин сарзамини орому осуда намоед ва шукрона кунед, ки чунин Ватани ободу зебо доред ” гуфтани Сарвари мамлакат, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон шиори ҳикматноке мебошад…

Ваҳдати миллӣ – падидаи нотакрор

Таърих гувоҳ аст, ки мардуми шарафманди мо тавассути фарҳанги таҳаммулгарову башардӯстонаи хеш борҳо давлату ҷомеаи шаҳрвандии худро аз гирдбоди ҳалокатбори ҷангу хунрезиҳо берун кашидааст.

Адаб тоҷест аз нури илоҳӣ

Инсоният тўли таърихи башар дар ҳама гуна шароите, ки њаёт ба сар бурда бошад, амалу рафтораш дорои нишонаҳои ахлоқӣ буд. Яъне дар муносибати байни инсонњо муқаддамтар аз ҳама тарбияи ахлоқӣ ҳадафи аввалиндараҷа ба ҳисоб мерафту меравад.

27 июн – Рӯзи Ваҳдати миллӣ

Имрӯзҳо, мо дар арафаи ҷашнгирии– Рӯзи Ваҳдати миллӣ, ҷашни мубораки миллиамон қарор дорем, ки ҳамасола бо шукӯҳу шаҳомати хос дар тамоми ҳудуди мамлакат ботантана ҷашн гирифта мешавад.

Ватандӯстӣ ва худшиносии миллӣ – асоси Ваҳдати миллӣ

Дар замони муосири ҷаҳонишавӣ, худшиносии миллӣ ва ифтихори ватандӯстӣ яке аз рукнҳои муҳими фаъолияти ҷомеаи мутамаддин ва таълиму тарбияи насли наврас маҳсуб меёбад.

ВАҲДАТИ МИЛЛӢ–ЗИНДАГИИ ШОИСТАИ МАРДУМ

Сулҳу ваҳдат ибораҳоянд, ки ҳамеша дилчаспу дилнишин ва бо аҳли шево садо дода, бевосита шунавандаро ба фикр кардан водор месозанд. Сулҳ-оштиву фарзонагӣ, якдигарфаҳмӣ ва толиби осоиштагӣ будани мардумро таҷассумгар аст.

ҶОВОНОН, ИСТИҚЛОЛИЯТ, КОНСТИТУТСИЯ ВА МАНФИАТҲОИ МИЛЛӢ

Қабули Конститутсияи Тоҷикистони соҳибистиқлол, аз ҷумлаи муҳимтарин рӯйдодҳои таърихи навини халқи тоҷик ва дастоварди бузурги мардуми кишвар мебошад.

НАҚШИ АХЛОҚИ НЕКУИ ҶАВОНОН ДАР ПОЙДОРИИ ВАҲДАТИ МИЛЛӢ

Мусаллам аст, ки ҷомеаи ҷаҳонӣ рӯ ба тараққӣ ниҳодаасту ҳар дақиқае ба сӯи муваффақиятҳо роњпаймоӣ менамояд. Масъалаи ҷавонон ва саҳми онҳо дар пешрафту тараққиёти кишвар, баррасии вазъи воқеии ҳаёту фаъолияти насли наврас низ ба яке аз масоили мумбрами рӯз мубаддал шудааст.

МАЪРИФАТИ ВАТАНДӮСТӢ

Даврони соҳибистиқлолӣ барои мардуми сарбаланди тоҷик давраи саъю кӯшишҳои ватандӯстона ва заҳмату талошҳои созанда ба хотири ҳифзи истиқлолияту озодии Тоҷикистон, пешрафти давлат ва ободии Ватан ба ҳисоб меравад.

ТЕРРОРИЗМ ҲАМЧУН ЗУҲУРОТИ МАНФӢ ВА МУБОРИЗА БАР ЗИДДИ ОН

Дар замони ҳозира терроризм яке аз масъалҳои муҳим ва хатарноки ҷаҳон ба ҳисоб рафта, он ба раванди сиёсӣ, иқтисодӣ, иҷтимоӣ ва равонии инсон таъсири манфӣ мерасонад.

КОРРУПСИЯ ЗУҲУРОТИ НОМАТЛУБ ВА

ТАҲДИДИ ОН БА ҶОМЕА

Коррупсия ин як падидаи ногуворе мебошад, ки дар ҳама давру замон ба ҷомеа таъсири манфӣ расонида, боиси паст гардидани обрӯ ва нуфузи давлат мегардад. Мутаассифона баъд аз соҳибистиқлоли ва ҷангӣ шаҳрвандӣ Ҷумҳурии Тоҷикистон бо тамоми мушкилиҳо ва буҳронҳои иқтисодӣ дар ҷаҳони муосир рӯ ба рӯ шуд.

Ҷавонон неруи – созандаи давлату ҷомеа

Тоҷикистон имрӯзҳо бо суръат рушд ёфта истодааст ва бори дигар исбот намуд, ки ҳақиқатан ҳам дар сохти давлатдорӣ яке аз давлатҳои қадимаи дунё буда, бо халқи ватандӯст, инсонпарвар, меҳмонавоз, хоксору олиҳимматаш ном баровардааст. Халқи маорифпарвар, равшанфикр, ташаббускор ҳамеша дар обод кардани ватани азизамон Тоҷикистон саҳмгузорӣ намуда истодааст.