Устодони гиромӣ, омӯзгорони азиз!
Бо камоли эҳтиром ва ифтихор Шуморо ба муносибати Рӯзи омӯзгорон – ҷашни пуршарафи пешаи муътабар, ки ба рӯҳияи созандагӣ ва маърифатоварӣ пайванд аст, самимона табрик менамоям. Ин ҷашн на танҳо қадршиносии меҳнати омӯзгорон, балки арҷгузорӣ ба арзишҳои маънавии инсон мебошад, ки тавассути раванди таълиму тарбия шакл мегиранд.
Дар таърихи башарият, омӯзгорон ҳамеша ба ҳайси роҳнамои маънавӣ баромад намуда, дар шинохти инсон нақши муҳим бозидаанд. Дар ҷаҳони муосир, ки бо тамаддунҳои гуногун ва таҳаввулоти бештар рӯ ба рӯ ҳастем, бешубҳа, нақши омӯзгорон боз ҳам муҳимтар ва масъулиятноктар мегардад.
Имрӯз мо ба ғамхориҳои беандоза ва таваҷҷуҳи хирадмандонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон изҳори сипос менамоем, ки бо кӯшишҳои пайвастаи худ дар ватани азизамон тамоми шароит ва заминаҳои заруриро барои рушди маориф ва баланд бардоштани сатҳи таълиму тарбия фароҳам овардаанд.
Дар сиёсати маорифпарваронаи Пешвои миллат, нақши омӯзгор ҳамчун тарбиятгар ва созандаи ояндаи миллат ба таври возеҳ қайд мегардад. Ба таъкиди Пешвои муаззами миллат “Мо бояд ҳамеша дар ёд дошта бошем, ки нақши омӯзгорон дар рушду нумӯи ҷомеа, хусусан дар тарбияи насли наврас ва ҷавонон, ниҳоят бузург мебошад. Ояндаи Тоҷикистон, пешрафти иқтисодиву иҷтимоии кишвар ва баланд гардидани сатҳи зиндагии мардум аз фаъолияти омӯзгорон вобастагии зиёд дорад”.
Мақоми омӯзгор дар ҷомеаи муосири мо бо ташаккули шахсиятҳои ватандӯст, донишманд ва масъулиятшинос алоқаманд аст. Шумо, устодони муҳтарам, имрӯз он насли ҷавонеро тарбия мекунед, ки бунёдгарони воқеии рушди устувори кишвари мо хоҳанд буд.
Зимнан, дар шароити ҷаҳонишавӣ ва таҳаввулоти босуръати иқтисодиву иҷтимоӣ, омӯзгорон ҳамчун пайвандгари наслҳо ва роҳнамои ҷавонон дар самти созандагӣ ва худшиносӣ масъулияти бузургеро ба зимма доранд.
Ҳамчунин, аҳамияти ин рӯзи ҷашнӣ ба мо имкон медиҳад, ки на танҳо дар бораи таълиму тарбия сухан кунем, балки нақши бунёдии омӯзгорро дар пешбурди фарҳанг ва тамаддуни миллӣ низ таъкид намоем.
Ҳар як омӯзгор бо меҳри бепоён ва садоқати беандоза ба касби худ, шогирдони худро дар роҳи садоқат ва вафодорӣ ба Ватан раҳнамоӣ мекунад. Меҳнати омӯзгорон асоси қавии рушди маънавӣ ва фарҳангии миллат мебошад ва нақши онҳоро дар пешрафти ҷомеа ба таври назаррас афзун мегардонад.
Дар доираи дастгириҳои пайвастаи Пешвои миллат, низоми маорифи Ҷумҳурии Тоҷикистон ба таври назаррас рушд намуда, барои баланд бардоштани сифати таълиму тарбия барномаю стратегияҳои мушаххас роҳандозӣ шуда истодаанд.
Шумо, устодони азиз, бо меҳнати садоқатмандонаи худ дар ин раванд саҳми назаррас мегузоред. Маҳз тавассути меҳнату талошҳои шумо, донишҷӯён ва хонандагони Донишгоҳ на танҳо донишу малакаи заруриро дарёфт мекунанд, балки арзишҳои маънавӣ ва ватандӯстиро низ аз худ менамоянд, ки ин муҳимтарин замина барои пешрафт ва рушди босуботи Тоҷикистони азиз аст.
Бо камоли ифтихор метавон гуфт, ки дар доираи фаъолияти Донишгоҳи байналмилалии сайёҳӣ ва соҳибкории Тоҷикистон, омӯзгорон нақши хоса доранд.
Донишгоҳ, ки бо дастгириҳои бевоситаи Пешвои миллат ва сиёсати созандаи Ҳукумати ҷумҳурӣ фаъолияти худро устуворона пеш мебарад, имрӯз ба як макони илму маърифат табдил ёфтааст, ки на танҳо барои донишҷӯёни кишвар, балки барои хориҷиён низ имконияти таҳсил фароҳам овардааст.
Омӯзгорони Донишгоҳ бо таҳкими дониш ва ташаккули тарбияи насли наврас, ҳамчунин бо иштироки фаъоли худ дар татбиқи сиёсати иҷтимоии Ҳукумати мамлакат ва ислоҳоти низоми таҳсилоти олии кишвар саҳми назаррас мегузоранд.
Раёсати Донишгоҳи байналмилалии сайёҳӣ ва соҳибкории Тоҷикистон аз он шарафманд аст, ки дар сафи худ чунин ҳайати омӯзгорону устодони варзида ва ҷавонони лаёқатманд дорад ва кулли дастовардҳои солҳои охирро бо меҳнати софдилонаи Шумо пайванд медонад.
Воқеан, Шумо – омӯзгорони гиромӣ, бо садоқати беандозаатон ба касби муқаддаси худ, дар рушди Донишгоҳи овозадорамон саҳмгузор ҳастед.
Мо ба ҳар яки шумо бо ифтихор менигарем ва итминон дорем, ки бо дастгирии Роҳбарияти олии кишвар, ҳамкории фаъол ва сайъю кӯшиши муштарак Донишгоҳи байналмилалии сайёҳӣ ва соҳибкории Тоҷикистон ба дастовардҳои боз ҳам бузургтар ноил мегардад, қуллаҳои баландтарини илму маърифатро фатҳ мекунад ва дар арсаи байналмилалӣ низ мавқеи пешсафиро касб хоҳад кард.
Дар фароварди сухан, бори дигар ҳамаи шумо – устодони гиромиқадрро бо ин рӯзи фархунда табрик менамоям.
Бароятон сиҳатмандӣ, иқболи нек ва комёбиҳои бузургро дар фаъолияти пуршараф ва масъулиятноки омӯзгорӣ орзу мекунам.
Бигузор меҳнати пуршарафи Шумо дар роҳи таълиму тарбия, ки сазовори баландтарин қадршиносӣ ва эҳтиром аст, ҳамеша самараи нек оварад.
Идатон муборак!